Aki Saito
Aki Saito is geboren in Japan, waar ze ook vanaf haar 7de haar balletopleiding begon. In 1990 won ze de eerste prijs in de Japanse Competitie voor Jonge Dansers. Daarna volgde de Gouden medaille in het Concours International de Danse in Houlgate, Frankrijk. In 1991 ontving ze een beurs door de Prix de Lausanne die haar toeliet om te studeren aan de Koninklijke Balletschool in Antwerpen. In 1994 sloot ze zich aan bij het Ballet Vlaanderen als half-soliste en in 1998 werd ze eerste soliste. Ze werd tot principal gepromoveerd in 2004 en heeft sindsdien de meeste principal-rollen gedanst in het klassieke en hedendaagse repertoire van het gezelschap, waaronder een nieuwe versie van Het Zwanenmeer, gecreëerd voor haar en haar partner Wim Vanlessen door Marcia Haydée.
Aki is ook een veelgevraagd gastdanser in verschillende internationale gezelschappen en op gala voorstellingen. Ze trad op met het Ballet de Santiago en tijdens het Gala des Etoiles in Parijs, Gala en Theatro Municipal, het Gala de Prix de Lausanne, DanceSalad in Houston (Texas), het Prague Ballet Gala en het Prague Ballet Gala en het Aoyama Ballet Festival van Tokio. Ze werd ook uitgenodigd om te dansen op het internationale gala voorafgaand aan de Olympische Winterspelen van Nagano in 1998. Aki Saito danste hoofdrollen in de grote klassieke balletten als Giselle, Het Zwanenmeer en Don Quichot in haar thuisstad Morioka. In 2013 was Aki als gast-principal te gast bij The Hong Kong Ballet en schitterde er in De Notenkraker.
Op haar repertoire staat onder andere Onegin, Het Zwanenmeer, Coppelia, De Notenkraker, Giselle, Romeo en Julia, La Bayadère, Doornroosje, Don Quichot, De Drie Musketiers, Four Temperaments, Theme and Variations, Tchaikovsky pas de deux, Divertimento No. 15 en Serenade (George Balanchine), In the Middle, Somewhat Elevated, Artifact en Impressing the Czar (William Forsythe), Sonate (Maurice Béjart), Forgotten Land (Jiří Kylián), Infra (Wayne McGregor), The Grey Area (David Dawson), Los by Last (Jorma Elo), Orpheus (Michael Corder).
Aki was jurylid bij de Prix de Lausanne in 2003, 2005, 2007 en 2017 en bij de Prix Carpeaux in 2009. In 2007 ontving ze de “Ballet 2000” Critics Award in Cannes en werd gevraagd voor verschillende internationale dansstages. In 2015 werd ze ook verkozen tot “Outstanding performance” door DANCE EUROPE voor haar rol als Tatiana in John Cranko’s Onegin en voor Love Fear Loss van Ricardo Amarante. In 2016 werd ze geëerd tot Ridder in de Leopoldsorde.