Anaïs We zijn begonnen met de basisfrasen aan te leren. Er is een mannenfrase en een vrouwenfrase, die unisono worden uitgevoerd.

Philipe Ze worden ook voortdurend herhaald, gespiegeld en in stukjes gevarieerd.

Anaïs Het repetitieproces is vrij kort. Er zit best wat druk op de ketel…

Philipe … en het is niet simpel allemaal. Het is een complexe choreografie. Het zijn niet zomaar wat solo’s en duetten die we dansen.

Anaïs Het ziet er voor het publiek misschien soms uit alsof we zomaar wat door elkaar lopen – bijvoorbeeld in de zogenaamde chaos dance – maar in werkelijkheid is alles supergestructureerd en loopt het volgens geometrische patronen. Op de vloer van de repetitiestudio en straks op het podium staat een heel pak lijnen die aangeven hoe we moeten lopen.

Philipe Ook de muziek van Steve Reich is gecompliceerd. Ze zeggen dat er een soort van wave in zit en dat je die na verloop van tijd gaat horen en dan kunt stoppen met tellen. Maar daar zijn we vandaag nog niet…

Anaïs Neen, vandaag moeten we nog constant tellen, vanaf het begin, anders zijn we verloren.

Philipe Het is ook een uitputtende choreografie, met veel grondwerk, veel op en neer en een stevig tempo.

‘Een klassieker wil je gewoon perfect brengen’

Anaïs Dat klopt. Het verhaal daarachter is dat Jakub op vraag van Anne Teresa De Keersmaeker een mannenfrase had gecreëerd, en dat ze toen zei: ‘Heel goed, maar nu graag dubbel zo snel.’ (lacht)

Philipe We staan tijdens de hele voorstelling allemaal op de scène, dat maakt het ook uitdagend. Vooraf hebben we een video gekregen van de opvoering in Parijs in 2011, maar daar kijk ik liever niet naar voor ik de repetities instap. Ik werk het liefste één op één met de stager of met de hele groep in de studio. Dan krijgt iedereen in hetzelfde tempo het materiaal aangeleerd.

Anaïs En ook: dan heb je niet op voorhand zo’n beeld in je hoofd van hoe het eruit zou moeten zien, maar kun je er nog zelf van alles aan toevoegen. Daar laten Jakub en Ursula ook echt ruimte voor. Ik heb ze nog geen enkele keer horen zeggen dat iemand iets niet correct deed bijvoorbeeld. De openheid die zij laten, maakt het leuker en speelser voor ons. Als alles tot op de millimeter correct moet zijn, is het minder fijn dansen.

Philipe We zijn ook een hechte groep, waardoor er ruimte is om wat vrij te spelen en dingen toe te voegen. Rain is een echte ensemble-voorstelling. Er is geen hoofdrol bijvoorbeeld. Dat sluit aan bij hoe de compagnie van OBV vandaag is.

Anaïs We doen de laatste tijd veel van die groepsstukken. Da’s fijn.

Philipe We dansen een variatie aan stukken van uiteenlopende choreografen. Dat maakt het voor ons als danser interessant. Ik hou van die afwisseling telkens.

Anaïs Philipe en ik zijn allebei klassiek geschoold en zijn afgestudeerd aan de Koninklijke Balletschool in Antwerpen. Daar hebben we het repertoire van Anne Teresa al leren kennen. We zijn met de klas naar een voorstelling van Drumming gaan kijken. Dat vond ik toen al supercool, dat zou ik ook wel graag eens dansen.

Philipe De school laat je al met een variëteit aan werk kennismaken. Da’s ook het voordeel van een land als België. Er is een enorme rijkdom aan dans te zien, en omdat het maar een zakdoek groot, is kan je er heel makkelijk live naar gaan kijken.

Anaïs Het ding is bij die iconische stukken: ze zijn zo goed en leggen uit zichzelf de lat al enorm hoog. Je wil ze gewoon perfect dansen.

Philipe Dat klopt, zo’n iconisch stuk doet iets met je als danser – en met de hele groep. Je werkt samen naar de voorstelling toe en bent als groep zo gefocust op één punt. Le Sacre du printemps van Pina Bausch was bijvoorbeeld een hoogtepunt de afgelopen jaren. Een hoogtepunt, en serieus afzien… (lacht)

Anaïs Het is aan ons om die stukken naar de tijd van vandaag te brengen. Dat is ook wat Anne Teresa tegen ons zei: aan het materiaal verandert niets, maar het stuk blijft up-to-date omdat de groep telkens verandert en een nieuwe generatie het in handen krijgt.

Philipe Die klassiekers opnieuw tot leven brengen is een beetje zoals opnieuw naar een Disney-film uit je jeugd kijken. Dat verhaal heeft je vroeger zo gepakt en nu mag je er zelf in meedoen. Het is geweldig.

Dit interview verscheen in het OBV-magazine.

Lees ook het interview met Jakub Truszkowski en Ursula Robb.