Niharika Senapati
‘Deze muziek deed me denken aan ruïnes en andere overblijfselen uit het verleden, die we als heilig bestempelen maar die tegelijk vergaan en uiteenvallen. Ik zie deze compositie van Bach net zo goed als zo’n relict en stel me voor hoe het de muziek zal vergaan in de toekomst. We houden als honderden jaren van de composities van Bach en zullen dat nog honderden jaren blijven doen, maar hoe zal ze gebracht worden en met welke instrumentatie? In mijn choreografie wil ik ook de vraag beantwoorden wat van het menselijk lichaam in de ruimte kan overblijven. Mijn choreografie valt uiteen in twee delen: het eerste deel gaat over het verleden, het tweede over de toekomst. In deel 1 horen we het klassieke arrangement. De muzikanten en hun instrumenten, die soms eeuwen oud zijn, vertegenwoordigen wat geweest is. In deel 2 horen we dezelfde muziek maar dan bewerkt door de software op mijn computer, een elektronische versie van hetzelfde stuk die door speakers op het podium zal klinken.’