Het verhaal van Satyagraha

Eerste scène: De Kuru velden van de gerechtigheid

Op het mythische slagveld van Kuru, dat tegelijkertijd een vlakte in Zuid-Afrika voorstelt, staan twee vijandige volkeren tegenover elkaar. Omdat verwanten tegenover verwanten staan en vrienden tegen vrienden vechten, rijzen er twijfels aan de gerechtigheid van oorlog bij de mythische krijgsheer Arjuna, alsook bij zijn hedendaagse geestesgenoot Gandhi. De godheid Krishna herinnert beiden aan hun plicht. Uit deze aanmaning halen zowel Arjuna als Gandhi de kracht om te handelen en hun strijd tegen het onrecht aan te gaan.

Tweede scène: Tolstoi Farm (1910)

Op een stuk land, dat Gandhi’s metgezel - de architect Hermann Kallenbach - ter beschikking stelt, sticht Gandhi een onafhankelijk commune van georganiseerd bedrijfsleven onder de programmatorische naam Tolstoj Farm. Hier leven Gandhi en zijn medestrijders in een soort Kibboets samen en zetten hun ideeën over een nieuwe gemeenschappelijke levensvorm om in de praktijk.

Derde scène: De gelofte (1906)

De in Zuid-Afrika wonende Indiërs zetten zich af tegen de zogenaamde Black Act, een wetsvoorstel van de kolonialistische regering die een discriminerende meldingsplicht voor Indiërs inhoudt. Bij een openbare bijeenkomst in Johannesburg verkondigt Gandhi het geweldloze verzet. Meer dan drieduizend mensen stellen zich solidair op en leggen de gelofte af om Gandhi’s achterban te vormen.

Eerste scène: Confrontatie en redding (1896)

Na zes maanden te hebben doorgebracht in Indië, waar hij de onderdrukking van de Indiërs in Zuid-Afrika publiek maakt, wordt Gandhi bij terugkeer in de haven van Durban door een groep Europese Zuid-Afrikanen met stenen beworpen. Enkel Mrs. Alexander, de vrouw van de plaatselijke politiepresident, komt op voor Gandhi door hem te beschermen van de stenen onder haar regenscherm.

Tweede scène: ‘Indian Opinion’ (1906)

Ter verspreiding van de ideeën van de Satyagraha-beweging sticht Gandhi de krant ‘Indian Opinion’. Deze publicatie wordt de spreekbuis van de Indische minderheid. Met een lezerspubliek van ca. twintigduizend wordt de krant een van de belangrijkste politieke drukmiddelen. Deel van de politiek van de ‘Indian Opinion’ is het openlijk diagnosticeren van de zwaktes van de eigen beweging om ze daardoor beter te overwinnen.

Derde scène: Protest (1908)

Nadat talrijke Indiërs door de minachting van de registreringsplicht (Black Act) gevangen gezet werden, beslissen Gandhi en zijn aanhangers uit solidariteit om bewust aanhoudingen te provoceren om zo de gevangenissen te overbevolken. Als de tussenkomst van de regering ontmaskerd wordt als leugen, verbranden Gandhi en zijn ca. tweeduizend aanhangers hun identiteitspapieren. Dit doen ze in het openbaar voor de Hamidia-Moskee in Johannesburg als teken van hun civiele ongehoorzaamheid. De beweging heeft hiermee haar vuurdoop doorstaan.

Newcastle March (1910)

Na verdere represailles van de kolonialistische regering tegenover de Indische minderheden gaan de mijnwerkers van Newcastle - aangevuurd door een groep moedige vrouwen - uit protest in staking. Gandhi voert een protestmars aan vanuit Newcastle naar de provincie Transvaal. Duizenden sympathisanten sluiten zich aan.

In een reflectie over de leer van de wedergeboorte vindt Gandhi de motor voor zijn verdere strijd voor de Satyagraha, ‘de kracht van de waarheid’.