‘De muziek is bij momenten bijzonder repetitief, zo repetitief zelfs dat je als je gewoon een fragment opzet niet weet of je in minuut drie of minuut dertien zit. Ik wil de dansers daar inzicht in geven omdat ik hen kan tonen dat ik op exact dezelfde noten exact dezelfde beweging wil.’ Dansen is hier hogere wiskunde, vereist mentaal studiewerk en gebeurt met het hoofd en de benen. ‘Op bepaalde momenten zijn de ritmes ook gewoon ontelbaar doordat ze zo complex zijn’, vertelt Martens. ‘Dan moeten de dansers die auditief memoriseren, door opnieuw en opnieuw naar de muziek te luisteren. Ik kies niet voor de gemakkelijke weg.'
De klavecimbelmuziek wordt gebracht door de Poolse klavecinist Goska Isphording. Martens: ‘Goska komt met haar klavecimbel centraal op het toneel te zitten. Zeker omdat het instrument ook inhoudelijk zoveel belang heeft, zetten we haar pontificaal on stage. Ze zit op een achttien meter lange bank, ontworpen door scenograaf Joris van Oosterwijk, die in het midden van het podium wordt opgesteld. Zo’n scenografie is allesbehalve vanzelfsprekend. Bij dans verwacht je zo’n element eerder achterin of aan de zijkant, zodat het niet in de weg staat. Ik wilde dat de bank heel aanwezig zou zijn, als iets dat je niet kunt negeren – net zoals je de milieuproblematiek bijvoorbeeld ook niet kunt ontkennen. Tegelijk levert de bank associaties op van rust, van toekijken, van niet actief meedoen en passief de tijd doden. Het is ook een plek waar mensen elkaar ontmoeten en waar de revolte kan ontstaan.’
Lees meer over de drie associate artists
Ontdek Tempus Fugit / FUTUR PROCHE
