Uit liefde voor twaalftoonsrijen

Trisha Brown (1936-2017) is een van de grondleggers van de Amerikaanse dans en een van de spilfiguren uit de 20e-eeuwse dansgeschiedenis. Haar postmoderne danstaal wordt gekenmerkt door een grote vormelijke puurheid. Vanaf de jaren 1960 timmerde Brown aan de weg als choreografe. Vroeg experimenteel werk is bijvoorbeeld Walking on the Wall, waarbij ze dansers aan touwen verticaal tegen gebouwen op liet lopen. Gaandeweg vond ze meer en meer inspiratie in muziek en in compositorische structuren, culminerend in haar ‘Music cycle’. Het tweede deel daaruit, Twelve Ton Rose, ging in New York in première in 1996. De titel is een woordspeling op de dodecafonische muziek (met ‘twaalftoonsrijen’) die componist Anton Webern in navolging van zijn leermeester Arnold Schönberg schreef. Twelve Ton Rose is een gelaagde en bij momenten verstilde collage aan ensembles, duetten en solo’s die Weberns voorliefde voor contrapunt weerspiegelen.

Foto Twelve Ton Rose © Filip Van Roe