Flanders Fields

Dialoog - Verbonden in ‘tweezaamheid’

Deze creatie uit 1971, had voor Jeanne een bijzondere betekenis. Ze schreef zelf het scenario, met als thema een conflict tussen oudere geliefden. De gemoederen laaien hoog op, maar de verbintenis wordt nooit verbroken. Brabants zaait tweedracht tussen beweging en muziek, maar herstelt telkens weer de harmonie. Jeanne Brabants koos voor dit ballet Fantasia on a Theme by Thomas Tallis (1910) van de Britse componist Ralph Vaughan Williams, geïnspireerd door de solide en tegelijk verrassende architectuur van de kathedraal van Glouchester. Kostuums en decor zijn gemaakt naar het oorspronkelijk ontwerp van Mimi Peetermans, die eveneens voorjaar 2014 overleed.

In Flanders Fields - Helden van het hart

Danser en choreograaf Ricardo Amarante baseerde zich voor In Flanders Fields op het gelijknamige gedicht van de Canadese militaire arts en dichter John McCrae. Amarante weet in zijn ballet deze elementen subliem te verweven. In zijn eigen neoklassieke stijl brengt hij een hedendaags eerbetoon aan de helden van toen en zij die achterbleven. Voor de muziek, geïnspireerd op Rachmaninov, werd beroep gedaan op de jonge, in New York werkende componiste Sayo Kosugi. Haar werk wordt omschreven als buitengewoon gevoelig en universeel. Kosugi staat nu reeds bekend als een van Japans voornaamste componisten van haar generatie.

Forgotten land (vervangt Outlier)

Forgotten Land is een meesterwerk van de Tsjechische choreograaf Jirí Kylián op Benjamin Brittens indrukwekkende Sinfonia da Requiem (hier live gespeeld door het Symfonisch Orkest van Opera Vlaanderen). Kylián liet zich voor zijn choreografie onder meer inspireren door een schilderij van Edvard Munch met drie vrouwen in verschillende stadia van hun leven. Ook de kustlijn van East Anglia, waar Britten geboren werd, was een bron van inspiratie: deze kust verdwijnt langzaam maar zeker onder de zeespiegel en verandert, net als menselijke relaties, voortdurend. Met Forgotten Land creëerde Kylián een verhaal over emoties, over verloren waarden, geliefden en verloren tijd. En zo is ook de gruwel van de eerste wereldoorlog met zijn talloze naamloze doden, die alleen in de herinnering van anderen voortleven, hier niet veraf.

De groene tafel - Dans van de dood in acht scènes

Met De Groene Tafel (1932) creëerde de Duitse choreograaf Kurt Jooss wellicht het eerste ballet dat als politiek statement de danshistorie inging. ‘Een epitaaf voor naamloze gevallenen' noemde Jooss zijn dansstuk waarin hij verwees naar de loze praatjes die de regeringleiders aan de conferentietafel hielden in de ijdele hoop het naderend onheil, WOII, te kunnen bezweren. Niet alleen het onderwerp, maar ook de nieuwe choreografische vormgeving maakte indruk. Als exponent van de Ausdrucktanz, de Duitse moderne dans, was de vorm sober en glashelder. Ballet Vlaanderen heeft de eer op Jeanette Vondersaar te mogen rekenen voor de artistieke supervisie, een voormalig sterdanseres aan het Nederlandse Nationaal Ballet.