MOZART / BRAHMS / DVOŘÁK

Mozart, Brahms en Dvořák vinden elkaar in een programma vol epische grandeur, lyriek en virtuositeit. Het Fagotconcerto, KV 191 dat Mozart op 18-jarige leeftijd schreef, is een perfecte staalkaart van de solistische mogelijkheden van het instrument, dat zowel virtuoos als hoogst zangerig uit de hoek komt.

Brahms’ Dubbelconcerto voor viool, cello en orkest mag het laatste symfonische werk zijn van de maestro, het schrijft zich in in een lange traditie van genres als het concerto grosso en de sinfonia concertante waarin solisten en orkest voortdurend en intens met elkaar dialogeren. Het werk, dat een kruising biedt van concerto en symfonie, is doordrongen van een grootse, epische adem, innige lyriek en ritmische vinnigheid.

Episch en monumentaal is ook de tragisch klinkende Zevende Symfonie van Antonín Dvořák waarmee de Tsjechische componist zich wereldwijd op de kaart zette als een eersterangs symfonicus. De solopartijen in dit concert zijn voor solisten uit het orkest van Opera Ballet Vlaanderen.